koatet

adj. Immobile, saisi.

●(1936) IVGA 95. - A 'ta ! Koatet out, Andro, a c'halve ur vouez. ●310. N'out ket koatet c'hoazh, Paol Tirili !... ●(1947) YNVL 21. koatet eo da deod e-barzh da c'henou. ●(1973) SKVT II 133. Chomet e oa an ebaterien koatet.