koef-bihan

m. (habillement) Béguin.

●(1876) TDE.BF 356b. Koef-bihan, s. m., tr. «Béguin.»

●(1906) DIHU 8/133. Idan er houif é oé ur houif-bihan, pe toked, klommet get stagelleu ledan. Tro ha tro d'er houif-bihan ur seien ligernus, argantet pé aleuret e splanné a drez d'er houif.