kolierañ

v.

I. V. tr. d.

(1) Colleter.

●(1914) DFBP 57a. colleter, tr. «Kolliera.»

(2) Prendre, attraper, serrer (qqn de recherché par la loi).

●(1920) MVRO 26/1a. Da c'hortoz, en Pariz hag en keriou all, darn a zo bet kolhieret evit klask herzel o c'hamaraded da vont d'o labour. ●(1920) MVRO 56/1a. Trizek konsort eus ar vanden a zo dija en disheol. Re all a vezo kolhieret dizale.

II. V. intr. = (?) Travailler dur (?).

●(1877) FHB (3^e série) 7/52a. Evid dont a benn euz ar burzud-ze e ranker corva, colliera egiz ar mab prodik.