m. –ed, –où Compagnon.
●(1499) Ca 40b. Compaignun. g. idem. ●ga. compains en mal, complice. bri. compaingnun en droucguiez. ●43a. Consantamant vide in compaingun. ●(c.1500) Cb 43a. g. consentement en mal sicome entre compaignons. b. autren drouc entre compaignunou.
●(1659) SCger 28b. compagnon, tr. «compagnun, p. ou.» ●(1732) GReg 186b. Compagnon, tr. «Compaignun. p. compaignuned.»
●(1846) BAZ 681. ez eas da brezeg an Aviel gant unnec compagnon.
●(1942) DRAN 141. En eur bignat gant diribin ar c’hamp, e-kichen e gompagnun dilavar bremañ.