koriandrenn f. (botanique) Coriandre.
●(1499) Ca 46b. Coriandrum. g. coriandre. ●(1633) Nom 73a. Coriandrum : coriandre : an coriandren.
●(1732) GReg 212a. Coriandre, plante, tr. «Coryandrenn. ar goryandrenn.»
●(1867) FHB 129/197a. Henvel a oa ouc'h had koriandren.