v. intr.
(1) Krugañ gant ar riv : être transi de froid.
●(1931) VALL 149b. Contracter, recourber (les mains, les doigts comme par le froid), tr. «kruga.» ●(1934) PONT 102. An dud a gruge gant ar riou. ●(1936) LVPR 106. Krugi a rae gant ar riou. ●(1942) VALLsup 82b. transi de froid, tr. «kruket gand ar riou (Drezen, «Cour.», 22 décemb. 1928).»
(2) Krugañ gant ar sec'hed : éprouver une soif intense.
●(1877) FHB (3e série) 23/187b. gant an naoun e varvent, gant ar zec'hed e crugent.
(3) S'emporter, rager.
●(1931) VALL 618a. Rager, tr. «kruga.» ●(1938) WDAP 2/122. (Gwezeg, Pleiben) Kruga, verb, mont e buanegez gant taerijenn. ●(1942) FHAB Meurzh/Ebrel 150. (note de F. Vallée) Krugi. Klevet em eus ar ger-se evit «s'impatienter, se fâcher» (?) être d'une d'humeur difficile (?). ●(1955) STBJ 80. Pa gruge, avat, e tirolle ken gwaz ma krene ar gouesta pôtred dirazañ.
(4) Krugañ e zivskoaz =
●(1936) IVGA 229. Ken na gruke ar vaouez paour he diskoaz gant ar spont.