kurunennañ / kurunenniñ

v. tr. d.

(1) Couronner.

●(1931) VALL 164b. Couronner, tr. «kurunenna, kurunenni.»

(2) Kurunenniñ gant lore : couronner du laurier.

●(1957) AMAH 106. hag e sell e oa homañ da gurunenniñ gant lore he danvez Shakespeare.

●(1931) VALL 164b. Couronner, tr. «kurunenna, kurunenni.»