adj.
(1) Caché, secret.
●(1499) Ca 53b. g. mucie. b. cuzet.
●(1838) OVD 203. un orgueil cuhettoh. ●(1878) EKG II 311. chomet kuzet er vro. ●(1880) SAB 123. an traou cuzeta.
●(1909) FHAB Ebrel 101. studia natur cuzet an traou. ●(1913) KANNgwital 123/243. an traou kuzetta. ●(1913) KANNgwital 125/262. pec'hed kuzet, pec'hed pardounet. ●(1921) GRSA 239. en treu kuhetan. ●(1938) DIHU 321/40. braùité kuhetoh hoah.
(2) Difficile à trouver.
●(1913) AVIE 273. él léh kuhetan ag en ti.
II. (en plt de qqn)
(1) Dissimulé.
●(c.1718) CHal.ms i. Dissimulateur, tr. «un deen cuhet coachet.» ●(1732) GReg 128a. Caché, couvert. (Parlant d'un homme.), tr. «Cuzet. (…) tud cuzet.»
●(1869) FHB 223/108a. eur plac'h kuzet, eur plac'h disumul.
(2) Attr. Bezañ kuzhet : se taire.
●(1902) PIGO I 86. Bez ato kuzet ouz eun den meo, / Rag ar pez a oar, an holl hen gouveo.
(3) = goloet.
●(1913) AVIE 236. konzeu kuhet e oent aveit hé ha ne gonprenent ket er péh e oé laret dehé.