v.
I. V. tr.
(1) V. tr. d. Cogner, frapper.
●(1876) TDE.BF 410a. Lorgna, v. a., tr. «Battre fort ou rosser quelqu'un.»
●(1913) FHAB Genver 19. gant aoun da veza lorgnet. ●(1929) FHAB Meurzh 104. Tud an eured a en em lakeas d'hel lorgna. ●(1949) KROB 13/8. Ma na vezez ket lorgnet ganti, az po chañs !
►absol.
●(1907) FHAB Here 249. Hag e kendalc'he da lorgna goasa ma c'helle. ●(1984) HYZH 154-155/36. Hag eñ... da lorgnañ gant ar foet.
(2) Lorgnañ an hent : abattre du chemin.
●(1919) MVRO 5/1c. easoc'h ha dillooc'h eo mont en doare-ze eget beza o lorgna an hent hag o kignat an treid.
(3) Battre la terre sur une aire pour l'affermir.
●(1876) TDE.BF 410a. Lorgnal, v. a., tr. «Battre la terre sur une aire pour l'affermir.»
II. V. tr. i.
(1) Lorgnañ war ub. : frapper sur qqn.
●(1914) FHAB Mezheven 172. ar paeron koz gant eur goaz all a grogaz er fillor keaz hag a lorgnas varnan gwella ma c'helljont.
(2) Lorgnañ war ar vein : abattre du chemin.
●(1920) MVRO 39/1b. Perig, a fors da lornia var ar vein, a erruas eur miz goude vardro anter-noz en Huelgoat.
III. V. intr. Travailler dur.