malgras

m. Disgrâce.

●(1790) PEdenneu 44. eit ne yehait quet de gousquet é mal-græce en Eutru-Doué. ●(1790) Ismar 532. marhuét e malgræce Doué. ●(17--) TE 432. En eun a gouéh é mal-græce guet en Ampereur.

●(1838) OVD 141. er malagrès, en drespet hag er golér. ●(1839) BESquil 63. bout éternélemant é mal græce men Doué. ●(1844) LZBg 2^l blezad-1^añ lodenn 46. couéhet idan malgræce er roué. ●(1861) BELeu 166. me zou couéhet idan hou malgræce.