prép., conj. & adv.
(1) Prép. Sans, n'était.
●(1852) MML 87. sant Thomas a ra remarqin penos, merag he vam, Jesus na nije qet c'hoas comanset he viraclo. ●97. O ! Merag ho pedennou ha sicour Mari, petra a vijen-me breman c'hoas ?
●(1908) GBDT 112. En Goelo merak ('met rak) a le sens de panevet.
(2) Conj. Si (ce n'était).
●(1852) MML 53. prest ec'h oun da goean en disesper, merag am eus c'hoas eun neubeut a esperans. ●73. Ha petra e vijemp deut merag oc'h eus bet toret hon chadenno. ●(1863) MML 77. Ha petra e vijemp deut merag oc'h eus toret hon chadenno, tr. «que serions-nous devenus si vous n'aviez brisé nos chaînes.»
●(1901) EPLQ 25. merag (…) pet[it] tréc[orois] merek. ●(1983) GOEL 116. (Bro-Oueloù) mérak e, tr. «sans que.»
(3) Loc. adv. Merak da se : sans cela.
●(1983) GOEL 116. (Bro-Oueloù) méraktesé, tr. «sans cela.»
►[form. conju.]
S1 merakzon
●(1906-1907) EVENnot 30. (Ar Veuzid) Mez o gwelet e vije bet o loened merag-z-hon.