m.
I.
(1) Rouille.
●(1499) Ca 136a. Mercl. gal. rouille de fer. ●(1633) Nom 248b. Æris flos, ærugo æris : la rouïllure d'airain : mergl an cuefr. ●249a. Ferrugo : ferri rubigo : rouïllure de fer : mergl ouarn.
●(1659) SCger 106b. rouillure, tr. «mercl.» ●159b. mercl, tr. «rouillure.» ●(1710) IN I 429. lamet ar mergl. ●(1732) GReg 831b. Rouille, tr. «Mergl. Van[netois] mergl. melgr. mercl.» ●(1744) L'Arm 343a. Rouille, tr. «Mælgre.. greu. m.»
●(1905) BOBL 28 janvier 19/3f. Saouren an tomatou a zidarch ar mêlg divar al lianach. ●(1919) FHAB Here 117. drebet breman gant ar mergl. ●(1931) VALL 666a. Rouille, tr. «mergl m.» ●(1936) PRBD 17. ruz evel ar mergl. ●(1964) ABRO 24. daou gleze kozh aet gant ar mergl.
(2) par anal. Rouille, maladie des cérérales.
●(1857) CBF 106. Mergl, m., tr. «Rouille du blé.» ●(1867) FHB 112/61a. sammet hor c'herc'h gant ar mergl.
●(1927) FHAB Gouere 146b. Meur a glenved a c'hell spega er gwiniz. Ar mergl pe an intr. (...) Eur mergl all a zo hag a vev war ar c'herc'h.
II. sens fig.
(1) =
●(1862) JKS 302. mergl an techou fall a zo krog em ene.
(2) Tammoù mergl : taches (sur la lune).
●(1903) MBJJ 68. da zellet al loar o sevel a-uz da Gret : ru-tan eo, nemet eo sautret gant tammo melg.