miaouadenn

f. –où Miaulement.

●(1879) ERNsup 146. miaouadenn, miaulement, Corn[ouaille].

●(1914) DFBP 212a. miaulement, tr. «Miaouaden.» ●(1958) LLMM 67/102. e laoskas ur viaouadenn hir-hir heñvel a-walc'h ouzh garm ur c'hrouadur o paouez dihuniñ en e gavell.