m. –ed, mic'hieien
(1) péjor. Morveux, gamin.
●(1659) SCger 159a. mec'hiec, tr. «morueux.» ●(1732) GReg 640b. Morveux, euse, tr. «Mec'hyocq. mec'hyecq. p. mec'hyéyen.»
●(1868) FHB 193/289a. daou vec'hieg a drizek pe bevarzek vloaz. ●(1874) FHB 478/62a. Ha fors zo dide, mec'hiog. ●(1878) EKG II 1157. ar mec'hiok bian-man. ●160. an tamm mec'hiok fall-man. ●(1889) ISV 311. eur mec'hiek eis pe nao bloas.
►(insulte) Mec’hieg !, Mec’hieg zo ac’hanout/ac’hanoc’h ! : morveux !, espèce de morveux !
●(1847) MDM 314. perag e lavar d'in mec'hieg ? ●320. Ac'hanta, mil-mic'hieg !
●(1913) PRPR 85. C'houez da fri, mic'hiek ! ●(1924) BILZbubr 39/865. Ac'hanta 'ta, marmoujen ! mec'hieien ! boued ar gounnar !... ●(1955) STBJ 137. Hogen ma fater noster a glevis a-zoare : «Mec'hieg ! pôtr dizuj ! mez-e-welet ! ●(1959) TGPB 197. Ac’hañta, mic’hieg a zo ac’hanout, emezañ.
(2) fam. Dindon.
●(1921) FHAB Kerzu 320. Lod o hanv dindonsed, lod-all mec'hieien. ●(1932) CDFi 12 novembre. houidi, gwazi ha mec'hioged.