migañ

v. intr.

(1) Mourir, s'éteindre.

●(17--) ST 426. na pa dlefen miga, tr. «et quand je devrais mourir.»

●(1838) CGK 28. E chances dar goulou mica. ●(1866) BOM 40. Miket eo Pao-krog, ar c'hruk-sec'h, tr. «l'harpagon a tourné de l'oeil.» ●(1867) FHB 120/125b. Darn all ruillet e toullou / A vig gant ho c'hofad. ●(1869) FHB 222/103a. e croge an hik enhi ken na venne miga. ●(1872) GAM 79. ne renk ket miga ive d'he dro kouls hag ar re all ? ●(1872) ROU 83b. S'éteindre, Cesser de respirer, tr. «Miga.» ●(1877) FHB (3^e série) 15⁽²⁾/121b. prest da viga gant ho louzeier fall.

●(1919) MVRO 4/1d. dare oun da vika gant an naoun hag ar zec'hed. ●(1933) CDFi 4 fevrier. Miket eo ! ●(1938) FHAB Mae 137. ar melfed, gwasa enebourien ar goueriaded, o deus ranket miga.

(2) S'étouffer.

●(1868) FHB 203/372a. eur c'hrouadur egaz, a lenv da derri penn an oll, en em zifres, a zeu du, a venn miga, a goll he alan. ●(1869) FHB 239/239a. An tremeniad en devoue ebat, hag a c'hoarzas ken na venne miga. ●(1901) FHAB Mae 261. e croge an hig ennhi ken na venne miga.