m. –ed
I. (politique)
(1) Ministre.
●(1499) Ca 138b. Ministr. g. ministre.
●(1732) GReg 627a. Ministre, parlant de Roïaume, tr. «Ministr ar Rouë. p. Ministred.»
●(1894) BUZmornik 191. her c'hemeraz da genta ministr.
●(1906) BOBL 11 août 99/2a. ministr an Deskadurezh publik. ●(1910) MBJL 53. ministred ar rouanez Viktoria. ●(1915) HBPR 20. ministred pinvidik meur. ●(1925) BUAZ 196. kenta ministr ar c'halif pe roue ar Mahometaned. ●(1934) BRUS 303. Un ministre, tr. «ur ministr –ed.»
(2) Administrateur.
●(c.1500) Cb 10b. gal. administrateur. b. ministr.
II. (religion)
(1) Ministre.
●(1557) B I 28. Me a ray maruaill debraillet / Fez Iesu Crist he ministret, tr. «Je rendrai terriblement effrontés les ministres de la foi de Jésus-Christ.»
●(1838) OVD 205. ministrèd en Eutru Doué.
(2) Ministr aoter =
●(1880) SAB 50-51. ar pez ne zere nemet ouz an ilizou cals ministret auter enno.