adj.
I. (en plt d'un membre) Estropié.
●(1910) MAPH 7. Hanter vonz unan he daou dorn. ●(1935) LZBl Gwengolo/Here 151. nemet treid ha daouarn mons. ●(1944) EURW I 67. eur vrec'h voñs.
II. (en plt de qqn)
A. Estropié.
●(1903) MBJJ 187. rak mons int kazi holl, kollet gante eur biz, pe a-wejo eun dorn a-bez.
B. sens fig.
(1) Na vezañ mons : ne pas être manchot.
●(1964) KTMR 37. sevel a rê ennañ a-wechou kovadou imor-fall, ha neuze ne veze ket na moñs na manouz. ●(1978) EMGI 74. peadra hor boa da dennañ, ha non da distag, ne omap ket moñs !
(2) Renfrogné.
●(1936) IVGA 166. Moñs an tamm anezañ. ●225. Per-Mari Kloarg a oa stag outañ un diael a benn moñs. ●(1972) SKVT I 130. moñs e benn. ●(1973) LBFR 59. he benn moñs, tr. «sa tête renfrognée.»