munuzer

m. –ion Menuisier.

●(1732) GReg 615b. Menuisier, tr. «Munuser. p. munuseryen. Van[netois] menusér. p. yon, yan.»

●(1856) VNA 55. un Menuisier, tr. «ur Menusér.»

●(1934) BRUS 270. Un menuisier, tr. «ur menuzér –ion.» ●(1977) PBDZ 721. (Douarnenez) munuzer, tr. «menuisier.»