f.
(1) Klevout an naoutur eus ub. : entendre parler de.
●(1907) AVKA 18. Et, graet ho kwella evid klevout an aoutur deus ar bugel, ha p'o po en kavet, distroet dre ama d'en digemen d'in evid mac'h in ma-unan d'en adori.
(2) Kaout naoutur a : avoir conscience de, avoir la connaissance de.
●(1969) BAHE 61/58. Gerioù goloet amañ hag ahont ne hañval ket an oberourion kaout naoutur ebet anezho.
(3) Nouvelles de qqn.
●(1997) HYZH 209/26b. Nouvelles de qqn, tr. «avultur, zaoutur (T[regor], Ploubêr) cf. Aviel katolik p. 19.»