adv. interrog.
I.
(1) D'où.
●(14--) Jer.ms 28. Pyou ouch na peban ouch duet / Dan Kaerman breman ent hanvet / A pleuyn e pyrchyryndet, tr. «Qui vous êtes et d'où vous êtes venus, / En cette ville maintenant nommée, / Je le garantis, en pèlerinage.» ●(c. 1501) Donoet 12-3. peban deriuer meus ?, tr. « D’où est dérivé meus ? » ●12-9. Peban deriuer noster ?, tr. « D’où est dérivé noster ? »
(2) [empl. comme relat.] Par où.
●(1530) Pm 90. Lauar an rout peban out duet / Breman dam grues en berr espet, tr. «Dis la route par où tu es venu / Maintenant vers moi en peu de temps.»
(3) [empl. comme relat.] D'où, dont.
●(1575) M 2230. Dan lech peban coezas, pan pechas peur hasaou, tr. «Au lieu d'où il tomba, quand il pécha, très glorieux.»
(4) Dont.
●(1575) M 275. Heman (…) peban ez lauaraff, tr. «Celui dont je parle.»
II. A-beban : d'où.
●(1732) GReg 303b. D'ou, de quel lieu, tr. « a beban.» ●(1790) Ismar 41. A be-ban é hoh-hui deit ? ●(1792) HS 57. à beban é tent.
●(1818) HJC 123. ne ouïamp quet à beban i ta. ●(1861) BSJ 156. gouyèt e hran a beban é tan ha de beban é yan.
●(1904) DBFV 1b. abeban, adv., tr. «d'où.» ●(1913) AVIE 43. ne houies ket a beban é ta na men é ha. ●(1913) HIVR 1. deit ne houiér ket a beban.
►sens fig.
●(1790) MG 261. A-beban é ma deit er mod-ce m'en dai rét d'ur voès aboeissein d'hé dén ? ●(17--) VO 133. a beban é tai er son-ze.
●(1855) BDE 86. A beban é ta d'ein er boneur-man.
III. Da-beban : vers où.
●(1861) BSJ 156. gouyèt e hran a beban é tan ha de beban é yan.
●(1921) GRSA 239. de veban éh ei !