adj. & adv.
(1) Adj. num. ord. Cinquième.
●(c.1680) NG 1182. Er bemuet fos. ●(17--) TE 2. Er bempvèt dé. ●(1732) GReg 169a. Cinquième, tr. «Pempvet.»
●(1821) SST 35. Er bempvet dé ar-nuguent a vis Merh. ●(1862) JKS 12. Pempved kentel.
●(1941) FHAB Du/Kerzu 104. Peurreiz e oa d’eur gouarnour roman, er pempvet kanved dont da veza eskob. ●(1954) LLMM 42/8. Aet eo davet ar serjant daou gomunist ar bagad : ar soudard ruz Petka ha Reubin, komiser ar bempvet rann-arme.
(2) Loc. adv. D'ar bempvet : cinquièmement.
●(1876) TDE.BF 503a. D'ar pemved, tr. «cinquièmement.» ●(1879) GDI 300. D'er buemvèd, Adam en dès groeit d'emb col er hræç.