[brpm pènn-ti < penn + ti]
m. pennoù-tiez
I. (en plt de qqn) Chef de famille.
●(1876) TDE.BF 508a. Penn-ti, s. m., tr. «Chef de maison.»
●(1908) FHAB Ebrel 99. pevar ouvrier, pevar penn-ti divar ar meaz, ha pevar penn-ti dious kear. ●(1909) NOAR i. ar penn-ti na vanke morse d'o fedi da gemeret ar skabell wella e kougn ar siminal.
II.
(1) Petite ferme.
●(1925) IZID 30. Ean en des é ben-ti hag é dammig doareu. ●(1955) STBJ 201. Kalz pennou-tier a oa war ar mêz, enno familhou niverus.
(2) Penn-ti sec'h : maison sans terrain.
●(1955) STBJ 201. devezourien hep boemm-douar ebet, o chom e solierou pe e pennou-tier zec'h hag a veze grêt kamprourien outo. ●(1976) LLMM 177/263. Darn a yeas da benn-ti sec'h pe d'ar vourc'h pa ne guitaent ket ar vro.
(3) Maison sans terrain.
●(1792) HS 120. red-é dehai hum dènn enn ur pènn-ti.