[penn + -adurezh]
f. –ioù
(1) Autorité.
●(1914) FHAB Meurzh 70. Holl bennadureziou Bro-Leon a deuas da gas e gorf d'ar vered. ●(1920) FHAB C'hwevrer 226. pedet da vont da welet pennadureziou ar vro. ●(1929) FHAB Genver 7. pennadureziou hor bro. ●(1929) FHAB Ebrel 126. Pennadureziou an Departamant.
(2) Époux, épouse.
●(c.1820) COF 38. Beza intaon hac intanves / A g'evont tout a so dies ; / Pa vez maro pennadurez, / ozac'h pe greg an tieg'ez, tr. (GMB 478) «époux, épouse.»