[pennbouzell + -iñ]
v. tr. d.
(1) Culbuter.
●(1920) KZVr 358 - 11/01/20. penbouelli, tr. «culbuter.» ●(1967) BAHE 52/16. pennbouelliñ kement tamm koad 'zo war ar plas.
(2) Pennbouzelliñ an traoù : mettre le désordre.
●(2003) TONKA 37. Sakre flatoul ! Me h a da lakaad da reor dit a-dreñv. Sell, pa 'teus pennbouellet an treou amañ.