penndalc'h

[brpm pendalc'h < penn + dalc'h .2]

m. –où Fief dominant.

●(1732) GReg 410a. Fief dominant, à qui on doit foi et hommage, tr. «Pendalc'h.»

●(1931) VALL 303a. Fief dominanat, tr. «pendalc'h.»