pennlezenn

[brpm peenn-Lézênn < penn + lezenn .1]

f. –où Maxime.

●(1744) L'Arm 234a. Maxime, tr. «Peenn-Lézênn.. neu. m.»

●(1854) PSA I 39. un doctrin ampouisonet ha carguet a bèn-lézenneu condannet dré en Ilis. ●(1857) LVH 170. er penn-lézen reihan a gomportemant créchen mab dén.