pigailhat

v. pron. réci. En em bigailhat : se chamailler, se disputailler.

●(1931) VALL 108a. Chamailler (se), tr. «en em bigailhat.» ●(1972) SKVT I 125. Gwelloc'h c'hoazh en dije bet graet (...) o chom (...) d'en em bigailhat gant Koko.