Devri

pignon

pignon

m. –où Pignon.

I.

(c.1718) CHal.ms iii. cette poutre ne doit pas poser sur mon pignon, tr. «en trest man ne zeliquet diasseein ar me fignon» ●(1732) GReg 723a. Pignon de maison, tr. «Pignon. p. pignonou

(c.1825/30) AJC 6021. ar pignon a voa flouied. ●(1877) EKG I 56. an iliz diskaret nemed ar pignoun. ●72. E kreiz ez eus eur pignoun a ia beteg ar zolier, hag a zisparti an ti-annez dioc'h ar marchosi.

II.

(1) Kouezhet eo he fignon : elle a eu un enfant naturel.

(1902) CRYP VIII 291 (T-Trevereg, Sant Klet). Kouet e i fignon d'ei, tr. E. Ernault «son pignon est tombé, elle a eu un enfant (naturel). Trévérec, St-Clet.»

(2) Krevet eo ar pignon : elle a accouché.

(1978) PBPP 2.2/325 (T-Plougouskant). Krevet eo ar pignon, tr. J. le Du «elle a accouché /lit. le pignon est crevé/»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...