f. –où
(1) [devant un subst. f.] Énorme.
●(17--) TE 461(2). ur biquolèn stirèn ardant èl un torche.
●(1876) RECe III 58. (Sarzhav) pekòlienn voes, tr. «grande femme.» ●pekòlienn vioc'h.» ●(1896) GMB 488. petchòlienn voes grande femme à Sarzeau. ●(18--) SBI I 34. ar picolen gwiad, tr. «l'énorme pièce (de toile).»
●(1900) LZBg 57 blezad-1añ lodenn 37. Pikolenneu dar e rid ar zivougen er hèh kroèdur. ●(1925) DIHU 173/358. Ha pikolen arme, ioh bras hemb pen erbet.
(2) =
●(1906-1907) EVENnot 13. (Pleuzal) Ar vam ac'h ev. – Hag ar verc'h 'ta, honnez a zo eur bikolen c'hoaz !, tr. «fameuse.»