f. –ed, pin (botanique) Pin.
●(1499) Ca 158b. Pinenn. g. cest pin. vng arbre.
●(1732) GReg 723b. Pin, arbre, tr. «Pinenn. pinenned, pin.» ●(1744) L'Arm 285a. Pin, tr. «Pinén.. neu.
●(1847) BDJ 39. Hevel eur binen etoüez bèzo pe gwez hentré benhac-hall.
●(1923) SKET I 34. deil spilhaouek ar binenn.