v. tr. d. Pincer.
●(1659) SCger 92a. pinser, tr. «pinsat.» ●(1710) IN I 446. evel ma teu ur violancer, o pinçat quement corden a guef disacord en e violanç, d'o accordi oc'h o starda pe oc'h o laoscaat. ●(1732) GReg 724a. Pincer, tr. «Pinçza. pinçzal. pinçzat. ppr. piçnzet. Van[netois] pinçzal. pinçzeiñ.»
●(1838) OVD 297. pincein gùéh-t'er-huéh er herdad ag é instrumant eit ou accordein.