m. –ed (ornihologie) Pinson.
I.
●(1732) GReg 724a. Pinçon, oiseau, tr. «pint. p. pintet.»
●(1867) MGK 21. Ar big hag ar pintik.
II. (Seder, drant, laouen) evel ur pint(ig) : (gai) comme un pinson.
●(1936) LVPR 37 (L) K. Jezegou. Laouen oa evel eur pindik, dous ha mat e kever an holl. ●(1949) KROB 13/5 (L) J. Seité. D'an nevez amzer e kane e sute, e taoulamme, drant ha seder, evel ur pint. ●(1955) STBJ 117 (K) Y. ar Gow. Me, ar mous-kreien, a oa ken seder hag eur pintig ha ken eürus hag eur paour kêz a vije bet lakeet da roue. ●(1958) BRUD 3/10 (L) *Mab an Dig. «Na pebez mab am-eus !» a zoñje. «Atao laouen evel eur pintig. ●(1958) BRUD 4/52 (L) *Mab an Dig. Moushoarz ur bugelig koant, laouen evel eur pintig, a lakeas ar peoh en o halon.
III. Mimologisme (cri du pinson, Ploneis).
●(1882) SVE 252. Piou, piou, piou, / Zo eet da Gemper hiriou ?
●(1975) BRUD 50/26. Lavaroud a ra ar pintig d'ar re hanter-vezo : / Piou, piou, piou, / Zo aed da Gemper hirio ?