adj. Prodigue.
●(1499) Ca 165b. Prodic g prodigue fol large. ●(1621) Mc 24. guelet ez eo an den prodic é reputation mat.
●(1659) SCger 97b. prodigue, tr. «prodig.» ●(1732) GReg 757b. Prodigue, tr. «Prodicq. p. tud prodicq.» ●758a. L'enfant prodigue, tr. «Ar map prodicq.»
●(18--) GBI I 362. ur mab prodig ! tr. «un enfant prodigue !»
●(1911) SKRS 171. Ar mab prodig a zonje dezhan a kavje an eurusted e kreiz he vuez diroll ha padal ne gavas nemet tristidigez.