rabin .3

m. –ed (religion) Rabbin.

●(1732) GReg 127a. Cabale, science secrette, vaine é supersticieuse des Rabbins, tr. «cavailh an Rabyned.» ●775a-b. Rabin, tr. «Rabin. p. Rabined.»

●(1866) FHB 69/129b. daou rabin, daou zoctor d'ar iuzevien.

●(1903) MBJJ 173. rabined pe doktored al Lezen.