f. –où
I. Empan.
●(1499) Ca 177b. Rouhenn. g. espan. de la main. ●(c.1500) Cb 17a. ad vlnam mensurare. b. musuraff ouch rouhenn.
●(1659) SCger 6b. ampan, tr. «raouenn.» ●49a. empan, tr. «raouen.» ●170a. rouhen, tr. «ampan.» ●(1732) GReg 334a. Empan, tr. «Raouënn. p. raouënnou. Van[netois] Rohan. p. rohanëu.» ●Un empan, tr. «Ur raouënn. Van[netois] ur rohan.» ●Deux empans font un pied & demi, tr. «Diou raouënn a dal un troadad-hanter.» ●(1744) L'Arm 129a. Empan, tr. «Rohann.. neu. m.» ●273b. Ampan, tr. «Rohann.»
●(1868) FHB 159/19b. eur raouenn ledanded a bep tu. ●(1896) GMB 584. pet[it] tréc[orois] rowen.
●(1907) VBFV.bf 66a. rohann, m. pl. eu, tr. «empan.» ●(1934) BRUS 288. Un emapn (0 m 20), tr. «ur rohann.» ●(1939) ANNI 8. Deu rohan a zigorded en doè goaf Siefrid.
II. plais.
(1) Rahouenn c'henoù : grande bouche.
●(1633) Nom 270a. Bucco, bucculentus : iouflu, ou gueulard, qui a la bouche grande : guenaouec, en deus guenou bras ; raouen guenou.
(2) Rahouenn vragoù : sobriquet de nain.
●(1732) GReg 648a. Nabot, nabote, petit ; presque nain, tr. «raouënn-vragou.»
●(1977) DAHG 25. Ac'hanta, Rahouenn-Vragoù, evel-se e ra ac'hanon, kae da c'hortoz e traoñ diri sal ar warded.
III. sens fig. Personne qui radote.
●(1952) LLMM 34/48. (Douarnenez) Rañhouenn : randoner.