v. tr. d.
I. (droit) Évincer, retraire.
●(1732) GReg 380b. Evincer, déposseder quelqu'un d'un heritage, le priver d'un droit qu'il prétendoit, tr. «Racquyta ul leach.» ●818a. Retraire, retirer un héritage des mains d'un acquereur, tr. «Racquyta. pr. racquytet. Van[netois] raquyteiñ.» ●(1744) L'Arm 146b. Evincer, tr. «Raqùittein.. tétt.»
II.
(1) Racheter (un captif).
●(1752) BS 94. e cassas daou eus e Religiuset da Varoc, e pelec'h e racquitsont evit ar c'henta gueich c'huec'h captif ha nao-uguent. ●95. evit o racquita. ●391. racquita he map peini a voa captif.
●(1866) HSH 193. e racquitchont, da gomanç, c'huec'h captif ha nao uguent.
(2) =
●(1854) PSA I 164. raquittein er gueu en dès bet én é guevér.
(3) (religion) : racheter (ses péchés).
●(1752) BS 495. raquita o pec'hejou.
●(1824) BAM 153. an amser o veza bet roet deomp evit raquita hor pec'hejou dre ar binijen.