f. –ioù
(1) Province, région.
●(1867) FHB 118/108a. Ne choumaz ket unan zoken en holl ran-vroiou annEjipt. ●(1867) FHB 135/246b. diou pe deir rann-vro.
●(1914) DFBP 280a. région, tr. «Rannvro.» ●(1929) SVBV 102-103. E rannvroiou'zo, emañ ar c'hiz da amdrouc'ha ar merc'hed bihan. ●(1921) GRSA 354. dré rannvroieu Britaen. ●(1926) FHAB Eost 287. E pep rann-vro a Vreiz.
(2) (religion) Province ecclésiastique.
●(1866) LZBt Ebrel 100. da vont holl, hag hep dale, peb-unan da ger-benn he rann-vro (provins). ●enn diou rann-vro.
●(1928) BFSA 145. e lodennas Fransez an Itali e seiz rann-vro, pep-hini gant eun Tad Rannvroour.