adj. Enroué.
●(1499) Ca 172b. Rauet. g. enroue.
●(1744) L'Arm 324b. Rauque, tr. «Réuétt.» ●(17--) VO 63. ur voéh reuét.
●(1904) DBFV 196b. reùet, part., tr. «enroué, rauque.» ●(1906-1907) EVENnot 3. (Priel) Ya raouet ker on. ●(1907) VBFV.bf 65b. reùet, tr. «enroué, rauque.» ●(1908) PIGO II 31. ne oa ket raouiet gant ar mik. ●(1912) BUAZpermoal 843. ken raouiet oa deut da vezan ma n'halle mui lavaret ger. ●(1924) SBED 39. Mem boeh reùet ne lar ker ger. ●59. get ur voéh reùet. ●(1934) MAAZ 150. é ma reùet é voéh.