v.
(1) V. tr. d. Rebuter, rejeter, repousser, refuser (qqn, qqc).
●(c.1680) NG 693. En Uzeuion er rebutas. ●(1790) MG 71. deusto m'hé rebutènt. ●(1792) CAg 56. Jesus, / E zou (…) Rebuttet guet peb unan. ●(1792) HS 53. éan é rebuttass el ur vizérabléze.
●(1829) CNG 85. Tud a Vethléem, petra ret-hui ? / rebutein Jojeb ha Mari ! ●(1846) BAZ 331. e voa gouscoude rebutet, casseet ha goal-dretet bras gant he vam.
●(1900) MSJO 70-71. Alies e vezent rebutet en hostaleriou abalamour d'ho faourentez. ●(1947) YNVL 163. O ! Fañch !... va muiañ-karet-me !... Bremañ, pa'z out marv, ne vin ket mui reputet ganit. ●(1973) SKVT II 20. Veig, eñ, ne gave ket e oa ur «chamo» da reputiñ evit ken dister dra. ●(1973) SKVT II 141. c'hoarielloù mazaouet – marc'h koad kollet ur pav gantañ, ur wetur dirodet, ur fuzul gwariet… – ha reputet gant ar marc'hadour.
(2) V. pron. réfl. En em reputiñ : se rebuter, décourager.
●(1821) SST 97. Derhel mat de houlen, hemp hum rebutein.