v. tr. d.
(1) Mettre au rancart, au rebut, à la réforme.
●(1896) GMB 571. pet[it] Trég[uier] repetuiñ mettre au rancart, part. repetuet.
●(1931) VALL 627b. mettre, jeter au rebut, tr. «reputui(ñ) T[régor].»
(2) Bezañ reputuet eus : être mis à la réforme par.
●(1978) 99-100/68. Sot e oa avat, gant kezeg, ha deuet e oa a-benn da gaout ur marc’h, bet reputuet eus an arme.