v.
I. V. intr.
(1) Grincer.
●(1874) FHB 484/111b. hag e klevet ar reier o frailla, o terri ; o rigougnat an eil roc'h ouc'h he ben.
●(1953) BLBR 60/8. en e alzourn askorniek e klever an nervennou o rigougnat.
(2) Cliqueter, tinter.
●(1710) IN I 340. An Introneset (…) a gustum lacat perles e cantite ouz o discouarn dre ar blijadur pehini o deveus (…) oc'h o santout o rigoignat pa douich an eil perlesen ouz e ben.
(3) Travailler des dents.
●(1867) MGK 73. kaer as po rigouignat / Ha gwaska gant da zent (…) / A-raok ma tistago diouz-in-me eur begad.
II. V. tr. d.
(1) Fourbir.
●(1710) IN I 156. evel ma teu ar moc'h gouez evit lema o squilfou (…) d'o frota ha d'o rigouignat ouz o dent-all, pere a vez lemet ivez quer couls diouto.
(2) Faire grincer (qqc.).
●(1942) FHAB Meurzh/Ebrel 150. (Plouarzhel) Rigougnat = rigougnat ar c'hadoriou : o lakaat da ruza ouz an douar gant trouz.