adj. Ruineux.
●(1732) GReg 834b. Ruineux, euse, qui apporte, qui cause du dommage, tr. «Rhévynus.»
●(1856) VNA 222. cette guerre ruineuse, tr. «er brizél revinus-men.» ●(1872) ROU 101b. Qui cause la ruine, tr. «Rivinuz.»
●(1923) FHAB C'hwevrer 55. Roi a reant o ger e kasjent o droulansou dirak tri ezel eus ar vreuriez, d'ar re-man da varn hervez o c'houstians, evit netra, na petra 'ta, ha kuit dre eno a brosezou rivinus.