rudal / rudañ v. intr. Être en rut.
●(1633) Nom 31a. Cerua catuliens : commençcant d'estre en rut : vn eizes á coummançc da rudal, da mont è rut.
●(1732) GReg 835b. Être en rut, tr. «Rudal. pr. rudet. Van[netois] ruteiñ. pr. rutet.»
●(1931) VALL 668b. être en rut, tr. «ruda.»