f. -où, sabrinier (armement) Sabre.
●(1732) GReg 836a. Sabre, sorte, d'épée, tr. «Sabrenn. p. sabrénnou.»
●(1834) SIM 196. chench e sabren dious ur c'hleze. ●(1878) EKG II 224. ho zabrinier a ziridigne. ●(1889) ISV 392. Tolit ho sabren hag ho tog houarn, ha neuit a zoare. ●(1894) BUZmornik 22. a daoliou sabrenn. ●(18--) SBI II 262. Eur zabrenn noaz ouz ma c'hoste, tr. «Un sabre nu à mon côté.» ●(18--) SAQ I 94. ho zabren noaz en ho dourn.
●(1931) VALL 669b. Sabre, tr. «sabrenn f. pl –ou, sabrinier.» ●(1955) VBRU 31. ha todilhon a raent, m’hen tou, gant ar sabrinier hag an hernach all e-pign outo !