adj.
(1) Qui a soif.
●(1499) Ca 185a. Sichidic. g. seluy qui a soif. ●(1576) H 18. reifu da euafu a pret da nep so sichidic, tr. « to give to drink in good time to him who is thirsty. »
●(1659) SCger 111a. sitibond, tr. «sec'hidic.» ●171a. sec'hidic, tr. «qui a soif.» ●(c.1680) NG 1764-1765. Jesus er Groes pen doué / Sehedic ou goulen. ●(1732) GReg 30b. Habituellement altéré, tr. «Sec'hedic. sec'hidic. Van[netois] sehedic.» ●871a. Sujet à la soif, tr. «Sec'hidicq.»
●(1872) ROU 73b. Sujet à l'être [altéré], tr. «Sec'hedig.»
(2) Qui donne soif.
●(1949) LLMM 12-13/18. n'oa ket deut da vout ul lonker, daoust d'ar vicher sec'hedik a oa e hini.
(3) Bout sec'hedik da : être assoiffé de.
●(1941) ARVR 13/2a. N'onn ket séhedik, de zeur dresthol. Hoanteit e oè genein neoah, é tremen étal er fetan, lonkein ul lommig, éraok krapein d'er vorh. Ha n'em es ket gellet ivet ur vad, n'a n'em es groeit !