f. –où
I.
(1) Sangle.
●(1499) Ca 35a. Cenclenn. g. ceincle. ●(1633) Nom 181b. Cingula : la ventriere : vn sourfes, cenclen.
●(1659) SCger 20b. cengle, tr. «cenclenn.» ●(1732) GReg 843a. Sangle, tr. «Cénclénn. p. cénclénnou.» ●(1744) L'Arm 348a. Sangle, tr. «Seinglênn : Cheinglênn.. neu. f.»
●(1876) TDE.BF 563a. Señklenn, s. f., tr. «Sangle de cheval.» ●(1895) FOV 244. er sanclèn eit er foér, tr. «la sangle des foires.»
●(1931) VALL 674a. Sangle, tr. «senklenn.»
(2) (habillement) Ceinturon.
●(1909) KTLR 214. Hag hi, trum, tapout he fistolen deuz he senklen ha dao.
II. Stardañ ar senklenn war ub. : serrer la vis.
●(1955) VBRU 139. n’helle ket, ha pa dagje, ober meur a dra evit stardañ ar senklenn warnon.