silañs

s. Silence.

●(1499) Ca 185a. Silancc. g. idem. ●(1557) B I 5. Gruet silancc, tr. «faites silence.»

●(1804) RPF 67. Ol er vioh ag er joy saffarus e change én un taul én ur silance yein. ●(1825) COSp 9. Cärein e rant er silance hac er vuhé dissorb.