situañ / situiñ

v. tr. d. Situer.

●(1499) Ca 186a. Situaff. g. situer. ●(1633) Nom 241a. Vrbs maritima, oppidum maritimum : ville près de la mer, ou située sur la mer : vn kær maritim, á ve situet è quichen an mor.

●(1659) SCger 111a. situer, tr. «situi.»