[mbr scaffhat, brpm scânaat < skañv + -aat]
v.
I. V. intr. S'alléger
●(1659) SCger 170b. scânaat, tr. «deuenir leger.»
●(1849) LLB 1178. Dré hir rein piligad, er suler e skana. ●(1876) TDE.BF 568b. Skañvaat, v. n., tr. «Devenir plus léger ou moins pesant.»
II. V. tr. d.
(1) Alléger (un fardeau).
●(1499) Ca 180b. g. alegier. bri. scaffhat.
●(1923) KTKG 44. e leac'h skanvat ar zamm, an den a greskas anezhan, o lakât keuneud teo er beac'h.
(2) sens fig. Alléger (au moral, etc.).
●(1838-1866) PRO.tj 177. demeus ar briadelès da scanvât ar chadennou. ●(1857) HTB 149. da skanvaat he spered. ●(1867) FHB 115/81a. scanvat ha difreat he labour. ●(1869) FHB 211/13a. eun dervez a deufe da scanvat pennou an dud. ●(1870) FHB 293/252b. evit skanvaad ar beac'h a bouez varnoc'h. ●(1870) FHB 307/362b. scanvaat ho zorfet. ●(1894) BUZmornik 223. Poania a rea ive da skanvaat ann taillou. ●(18--) SAQ II 172. da skanvaad he labour. ●194. skanvaad ar poaniou.
●(1905) KANngalon Eost 479. An taillou (...) ne vezint ket skanveat begad ebed. ●(1907) PERS 226. skanvad ho foan pe ho glac'har. ●(1907) FHAB Eost 192. evit skanvad ho anken. ●(1908) FHAB Mezheven 173. scanvaat an taillou a gouez var an holl.