[brpm scañvadurez, skañv + -adurezh]
f. –ioù
(1) Légèreté d'esprit.
●(1732) GReg 567b. Legereté d'esprit, inconstance, tr. «Scañvadurez.»
●(1847) MDM 31. hac ho deus nebeutoc'h a skanvadurez. ●(1863) GOM 175. da antreteni ar scanvadurez ha da rei lec’h hac occasion da dentationou an droug-spered. ●(1850) MOY 166. excusi dê o scànvadurez.
●(1906) KANngalon Gwengolo 197. Darn dre skanvadurez (…) a zisprij lezen ar zul. ●(1911) BUAZperrot 365. En doare-se e c'hellas tremen oad ar skanvadurez. ●485. n'oa ket evit gouzanv e skanvadurez. ●(1925) FHAB Mae 188. sperejou ar yaouankizou, zo siouas krog enno klenved ar skanvadurez. ●(1928) FHAB Mezheven 226. Ma 'z eus kement a skanvadurez e pennou merc'hed hag a zo.
(2) Acte dont la portée n'est pas mesurée.
●(1889) SFA 10. e kreiz ar skanvadurezou-ze.